Zaciszne miejsce Jacqui

Jacqui de la Rose

Uniosła brew i patrzyła z zaciekawieniem na Jamesa.

James Davies

Rozmawiał przez jakiś czas chodząc wzdłuż alejką.
- Nie ma mowy! - krzyknął i zakończył połączenie. Zdenerwowany usiadł z powrotem obok J. i zapalił papierosa.

Jacqui de la Rose

-James? - Zapytała niepewnie.
-Co jest? - Powiedziała niepewnie.

James Davies

- Nic - powiedział chyba zbyt stanowczo. Spojrzał na J. i głos mu się załamał.
- Powiedziała mi, że albo zacznę jej płacić i ją odwiedzać, albo w przyszły poniedziałek muszę się stawić w sądzie - odparł i schował twarz w dłoniach.

Jacqui de la Rose

-Ale, dlaczego? - Powiedziała spuszczając głowę.

James Davies

- Naprawdę chcesz o tym rozmawiać? - zapytał patrząc jej w oczy. Po chwili stiwerdził, że papieros jest zbyt słaby, by go uspokoić dlatego zaczął po kieszniech szukać skręta.

Jacqui de la Rose

Złapała go za ręce i spojrzała w oczy.
-Cholera, jak mamy być ze sobą szczerzy jeśli od razu chcesz odpłynąć?

James Davies

Znieruchomiał. Tak abrdzo chciał się najarać i zapomnieć o tym wszystkim, ale wiedział, że musi się jak na razie powstrzymać. Było mu ciężko. Cholernie.
- Okej... Co chcesz wiedzieć? - zapytał na tyle spokojnie jak tylko potrafił w tej chwili.

Jacqui de la Rose

Spojrzała na niego uważnie i zaczęła mówić:
-a) Co to za dziewczyna
b) jak ją poznałeś
c) jaka płeć dziecka
d) ile chce?

James Davies

Popatrzył na nią.
- Nazywa się Alex i poznałem ją na jakiejś imprezie. W Payżu miałem wiele panienek... Przespałem się z nią kilka razy, ale to nie oznacza, że to pieprzone dziecko jet moje! I nie wiem ile chce, ale napewno nie jest to mała kwota, bo ona jest tak samo nadziana jak my wszyscy...

Jacqui de la Rose

Przewróciła oczami.
-Podejdź do tego z dystansem... O ile to nie jest twoje dziecko będzie wspaniale, a jeśli jednak tak to... No cóż, trochę gorzej. - Westchnęła i przymrużyła oczy.
-Ale na litość boską, co tak się tego boisz? - Potrząsnęła głową. - Poza tym... Czemu się tak boisz tego sądu? Co?

James Davies

- Powiedzmy, że mam już kilka niemiłych wspomnień związanych z sadem - skrzywił się lekko i bez zastanowienia znowu zaczął szukać skręta po kieszeniach. Kiedy już go znalazł spojrzał na J. i przypomniał sobie, że miał sobie teraz odpuścić. Mruknął tylko:
- Cholera..

Jacqui de la Rose

Spojrzała na skręta i machnęła ręką.
-O ile ci to pomoże.

James Davies

- Dzęki - mruknął i podpalił skręta. - Tylko, żebyś sobie nie pomyślała, że jestem uzależniony od tego gówna... Bo wiesz... Ja mogę skończyć kiedy tylko zechcę - powiedział uśmiechając się lekko.

Jacqui de la Rose

-Jasne, jak sobie życzysz... I tak nie mam siły na kłótnie z tobą. - Westchnęła odchylając głowę.